Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2013

Σχέσεις και σχέσεις και σχέσεις...

Ναι είναι γεγονός και δεν μπορώ να το αρνηθώ... Με ενδιαφέρουν οι πάσις φύσεως σχέσεις... Φιλικές, ερωτικές, γυναικείες, αντρικές, γυναικοαντρικές... Με παιδιά, με γέρους, με νέους, με έφηβους.

Όπως επίσης και ο έρωτας που διακατέχει αυτές τις σχέσεις... Γιατί πιστεύω είναι παντού. Μεταξύ μάνας και παιδιού, ζευγαριου, φίλων... παντού! Απλά τείνει να παίρνει διάφορες μορφές...

Είναι άσχημο οτι και να γίνεται μεταξύ των ατόμων να φτάνουμε στο σημείο του εξευτελισμού. Ναι μωρέ ξέρεις σε εκείνο το σημείο που ο/η πρώην ήταν μαλάκας/χαζή, το παιδί παλαβό και η φίλη/ος διπλοπρόσωπη/ος. Με αυτό το τρόπο εξευτελιζόμαστε και εμείς οι ίδιοι στην τελική! Καλά αυτοί ήταν χάλια μαύρα και λοιπά επίθετα εμείς;; Πόσο τυφλοί πια;;;

Γι αυτό λέω κάθε σχέση έχει και κάτι να μας μάθει... κάποιες την ανιδιοτελή αγάπη, κάποιες άλλες την προδοσία, είναι και αυτές που έχουν να κάνουν με τούκου τούκου κι άλλα καρδιοχτύπια και είναι και αυτές που μας πετάνε στα πατώματα χωρίς οίκτο. Κάθεμια είναι ξεχωριστή, αποτελεί κομμάτι της ζωής μας και μας μαθαίνει κάτι διαφορετικό. Απο που να φυλαγόμαστε και απο που να αντλούμε δύναμη.

Κρατήστε στην καρδιά σας όλες σας τις σχέσεις πρωην και μη, και κλειδώστε στην ζωή σας μόνο αυτές που σας δίνουν χαρά και ηρεμία. Μην χαλιέστε και μην ταλαιπωριέστε. Η ζωή είναι μικρή όσο κοινότυπο κι αν ακούγεται... ΕΙΝΑΙ.

Ρουφήξτε τα ωραία... αυτά που σας κάνουν εσάς και μόνο καλά, χαμογελάστε και βουρ μπροστά για τα επόμενα.

Το καλό είναι οτι καθένας μας έχει στη ζωή του αυτούς που του αξίζουν. Εμένα λέω οτι μου αξίζουν οι καλύτεροι κι αυτούς λέω να κρατήσω... Εσείς;


Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013

E ναι λοιπόν...



Κάπου είχα διαβάσει ότι «Τα μεγάλα λόγια είναι για μεγάλους ανθρώπους» πλέον άρχισα να αναρωτιέμαι, λέγοντας «μεγάλοι» τι εννοεί ο ποιητής αυτούς που τα ξεστομίζουν ή αυτούς που τα εισπράττουν και τα πιστεύουν; Γιατί στο τέλος φαίνεται ότι πρέπει να χεις μεγάλα κότσια για να μπορείς να δεχτείς την απόρριψη όταν ο ίδιος άνθρωπος σε έχει στολίσει με του κόσμου τις υποσχέσεις και τα λόγια. Μπορεί να γίνει μεγάλη ανάλυση επι του θέματος. Αξίζει όμως;
Κάθε άνθρωπος που περνάει από την ζωή μας, έρχεται για να μας δώσει κάτι. Άλλος να μας δείξει την αγάπη, άλλος την υποκρισία, άλλος τον σεβασμό, άλλος την ψευτιά και άλλος τον έρωτα. Τίποτα δεν γίνεται τυχαία και κανένας δεν είναι άχρηστος!

Στις απογοητεύσεις μας περιλαμβάνεται και το φτύσιμο από ανθρώπους που λατρέψαμε και η προδοσία από φίλους που επενδύσαμε. Όλα είναι μέρος της ζωής μας και όλα μας δίνουν κάποια μαθήματα. Τώρα αν μαθαίνουμε ή όχι είναι άλλο θέμα. Άλλοι γουστάρουμε την ανωμαλία και πέφτουμε ξανά και ξανά στα ίδια λάθη αρνούμενοι να δεχτούμε την πραγματικότητα και κάποιοι πιο «έξυπνοι» κρατούν το παρελθόν και το χρησιμοποιούν στο παρόν για ένα καλύτερο αύριο.

Μπορούμε να απογοητευτούμε.

Μπορούμε να πέσουμε έξω.

Μπορούμε να κάνουμε λάθη ξανά και ξανά.

Θα μπορούσαμε όμως να σταματήσουμε επίσης να τιμωρούμε τον εαυτό μας και απλά να προχωρήσουμε.

Για ότι γίνεται ίσως να φταίμε και εμείς ίσως πάλι και όχι. Έχει σημασία;
Το νόημα όλης της διαδρομής είναι να μην μετανιώνουμε. Τι κι αν προδόθηκες τι κι αν έπεσες έξω όσον αφορά ένα άτομο. Τότε αυτά ένιωθες και αυτά έκανες. Με το μυαλό που κουβαλάμε κάθε φορά και με τον τρόπο που χτυπάει η καρδιά μας μπορούμε να κάνουμε συνειδητά τις επιλογές μας.
Μην μετανιώνεις επειδή λες σ αγαπώ.
Μην μετανιώνεις για τις ώρες που μοιράστηκες, για τις αγκαλιές που μοίρασες, για τα χαμόγελα που έδωσες, για τα δάκρυα που έχυσες, για τα ψέματα που άκουσες…

Η ζωή είναι μικρή για τέτοιου είδους καταστάσεις. 


Στο τέλος ο καθένας εισπράττει ότι του αξίζει. Και σε σένα αξίζει μόνο το καλύτερο!!! Αυτό να θυμάσαι και πάντα να κάνεις ένα βήμα μπροστά με το κεφάλι ψηλά!

Το δικό μου απωθημένο...

Το δικό μου απωθημένο δεν έχει στόμα, μα έχει φωνή. Μια κραυγή που σου φωνάζει γύρισε. Το δικό μου απωθημένο δεν έχει μάτια, μα κρ...