Σ' ένα παραμύθι δεν συνηθίζεται να αφιερώνεις δυο σελίδες για να
ευχαριστείς όλους όσους συντέλεσαν ώστε να βγει αυτή η ιστορία πάρα έξω. Και
δεν είναι ότι προσωπικά κάνω ό,τι συνηθίζεται, αλλά το θεωρώ κουραστικό και
περιττό να περιλαμβάνεται κάτι τέτοιο εντός του παραμυθιού. Όπως περιττό θεωρώ, σε μια δική μου
παρουσίαση, να μιλάω ώρα για να ευχαριστήσω έναν έναν τους συντελεστές. Είναι
κρίμα για τα παιδάκια. Δικιά τους είναι η στιγμή άλλωστε. Τα κουβαλούν κάπου οι
γονείς τους - τα περισσότερα ίσως και χωρίς να το θέλουν- και σαν φτάνουν στο
προορισμό το μόνο που τα νοιάζει είναι να παίξουν και να περάσουν καλά. Κάτι τέτοιο έχω σκοπό
και ελπίζω να καταφέρω να κάνω στις παρουσιάσεις μου.
Συμπέρασμα: κάθε παρουσίαση θα είναι
αφιερωμένη στα παιδιά. Και θα φροντίσω να περάσουν ΑΥΤΑ καλά.
Που θέλω να καταλήξω; Στα ευχαριστώ που
οφείλω να πω σε όσους συνετέλεσαν ώστε να φτάσει αυτό το βιβλίο σε μας. Ένα
ευχαριστώ γραπτώς είναι κάτι που μένει και θα είναι για πάντα εδώ.
