Τετάρτη 11 Μαΐου 2016

Τα όχι της ζωής μου



Ο Θεός, λένε, σου στέλνει ότι αντέχεις. Γι αυτό και μένα μου στέλνει το ένα όχι μετά το άλλο, επειδή αντέχω. Ξέρει ότι μπορώ να αντέχω.
Είναι στιγμές που με παίρνει από κάτω και πέφτω. Κάθε φορά όμως σηκώνομαι με μεγαλύτερο πείσμα και επιμονή. Είμαι ξεροκέφαλη και πολλές φορές έχω φάει τα μούτρα μου. Μα δεν με  νοιάζει. Συνεχίζω ακάθεκτη.
Μεγαλώνω. Κι όσο μεγαλώνω τόσο μεγαλώνει και το πείσμα και η επιμονή μου.
Μαθαίνω. Να εκτιμώ το κάθε όχι που ακούω και να βελτιώνομαι. Για μένα. Η αναγνώριση που ποθώ δεν έχει να κάνει με τους τρίτους. Έχει να κάνει με μένα μόνο. Και σαν μπορώ να αναγνωρίσω τις αλλαγές πάνω μου είμαι ευτυχισμένη.
Επιλέγω. Στα χρόνια που έρχονται επιθυμώ να έχω δίπλα μου ανθρώπους με θετική ενέργεια. Είμαι αλλεργική στην μιζέρια που επιβάλει η κατάσταση γύρω μας. Και επειδή η καθημερινότητα μας έχει χρώμα μαυρουλό (κάτι μεταξύ μαύρου και μαύρου) επιλέγω να ρίχνω μέσα φως, που πηγάζει από το χαμόγελο των γύρω μου. Γι αυτό αν δεν χαμογελάς ρε φίλε, μη με πλησιάσεις. Χάνεις το χρόνο σου.
Θυμώνω. Με κάθε «ναι αλλά», «μακάρι να», «θα θέλαμε μα». Και αυτή η καραμέλα με την οικονομική κρίση πια. Ναι. Τα πράγματα είναι δύσκολα. Μα η ζωή συνεχίζεται. Και σαν παλεύουν πολλοί μαζί για ένα σκοπό, όλα γίνονται πιο εύκολα. Ο ήλιος κάθε πρωί θα υποδέχεται την μέρα, αλλάξει δεν αλλάξει η κυβέρνηση. Τα αστέρια θα μας κρατούν συντροφιά κάθε βράδυ, και αυτό το θέαμα δεν φορολογείται. Τα όνειρα που πάτε να ισοπεδώσετε είναι τα μόνα που κρατούν ζωντανούς τους ανθρώπους.
Ξεγυμνώνομαι. Μέσα από όσα γράφω, βρίσκομαι εκτεθειμένη απέναντι στον καθένα σας. Μα δεν με νοιάζει. Ζημιά κάνεις σαν τα κουβαλάς μέσα σου, όσα σε προβληματίζουν. Το να καταθέτεις τις αλήθειες σου είναι λύτρωση. Μιλήστε και εσείς. Στον διπλανό σας. Σε εσάς.
Γι αυτό πια δεν με τρομάζουν τα όχι. Ας έρθουν όσα θέλουν ακόμα. Εδώ θα είμαι. Να τα δέχομαι και να με πάνε ένα βήμα παρακάτω.
Και σαν φτάσει η μέρα των ναι ξέρω, πια, θα είμαι πανέτοιμη!

9 σχόλια:

  1. υπέροχο κείμενο... εκφραζει κι εμένα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μα πως θα εκτιμούσαμε τα απλόχερα Ναι αν δεν υπήρχαν τα στερητικά Όχι;! Συμφωνώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μαρινάκι μου,πάντα μου άρεσε όταν διέκρινα τα κοινά μας στοιχεία. Τα έχουμε πει άλλωστε πολλές φορές. Συμφωνώ απόλυτα και μπράβο σου γιατί βλέπω ότι η θετική σου σκέψη και το ανοιχτό μυαλό σου εξελίσσονται! Την αγάπη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. "Και σαν φτάσει η μέρα των ναι ξέρω, πια, θα είμαι πανέτοιμη!"
    Πόσο δυνατό!! Πόση ενέργεια μου έστειλε αυτός ο επίλογος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι γι αυτό πολύ... ας ανοίξουν οι δρόμοι των Ναι και τότε όλα θα μοιάζουν αλλιώς. Στο υπογράφω

      Διαγραφή

Το δικό μου απωθημένο...

Το δικό μου απωθημένο δεν έχει στόμα, μα έχει φωνή. Μια κραυγή που σου φωνάζει γύρισε. Το δικό μου απωθημένο δεν έχει μάτια, μα κρ...