Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2014

Ο κόσμος μου...

Είμαστε άνθρωποι... με αδυναμίες και προτερήματα... κάποιοι αποδέχονται τον εαυτό τους ως οντότητα... κάποιοι άλλοι θέλουν να βελτιώσουν την εκδοχή τους "εγώ" τους... υπάρχουν και αυτοί όμως που αρέσκονται στο να πατούν τον διπλανό τους και να υπενθυμίζουν σε όλους τριγύρω τις αδυναμίες αυτού - του άλλου - αγνοώντας τις δικές τους αδυναμίες...
 
Είναι αδύνατον όλοι να αρέσουμε σε όλους και απόλυτα κατανοητό... για μένα... γιατί να μην είναι και για όλους τους υπόλοιπους; Πόσο δύσκολο είναι ο καθένας απο μας να κοιτάει την δική του ζωή... τα δικά του λάθη... τα δικά του καλά και να πορεύεται με αυτά; Πραγματικά όμως... δεν θα ηταν όλα τέλεια; Ξέρω... θα ήταν και βαρετά... γι αυτό υπάρχουν και οι κακίες... οι ζήλιες... η διαφθορά... για να μην βαριόμαστε...
 
Έχω την τάση να "κρίνω" τους ανθρώπους έχοντας βάση εμένα... Πως φέρονται αυτοί σε μένα. Δεν με νοιάζει η γνώμη των υπολοίπων... γιατί απλά δεν με θεωρώ ηλίθια. Το να είναι κάποιος επαγγελματίας δεν σημαίνει οτι είναι και αξιόλογος άνθρωπος. Το να μου φέρεται σκάρτα κάποιος εμένα δεν πάει να πει οτι θα φερθεί με τον ίδιο τρόπο και στους υπόλοιπους... ίσως έχει την τάση... δεν είναι όμως και απόλυτο... αντίστοιχα το να φέρετε κάποιος σε μένα με σεβασμό και ειλικρίνεια δεν πάει να πει οτι το ίδιο θα κάνει και στον διπλανό.. όλα τελικά είναι θέμα αύρας των ανθρώπων!
 
Υπήρχαν φορές και είμαι σίγουρη θα υπάρχουν και στο μέλλον άλλες τόσες που θα αναθεωρήσω ανθρώπους και καταστάσεις... Δεν είναι θέμα δίνω δεύτερη ευκαιρία... είναι θέμα να ακούω και να αφουκράζομαι συμπεριφορές και τάσεις...
 
Ως εκεί όμως...
 
Ας μην μολύνουμε περισσότερο το περιβάλλον κάποιοι με τον φθόνο και την ζήλια... Καταρχήν κάνει κακό στους ίδιους... Είναι μεγάλη η γη αλήθεια... μας χωράει όλους... ας πάρει ο καθένας το μερίδιο που του αναλογεί και ας συγκεντρωθεί λίγο στην δική του αλήθεια... οτιδήποτε άλλο είναι απλά χαμένη ενέργεια... και ειλικρινά ήδη αναλώθηκα αρκετά.
 
Κλείνω τα αυτιά μου... και κλείνομαι στον κόσμο το δικό μου για άλλη μια φορά...

Το δικό μου απωθημένο...

Το δικό μου απωθημένο δεν έχει στόμα, μα έχει φωνή. Μια κραυγή που σου φωνάζει γύρισε. Το δικό μου απωθημένο δεν έχει μάτια, μα κρ...