Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2016

Καλή χρονιά (ξανά μανά)

Το κακό στη γη δε θα σταματήσει. Υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει. Στα παραμυθια και στις ταινίες το καλό παντα νικά το κακό. Μακάρι να συνέβαινε κατι τέτοιο και στην καθημερινότητα μας. 
Βλεπω το φθόνο να φθείρει την καλοσύνη, τη ζήλια να ξεθωριάζει την αγαπη και ο μόχθος και κόπος κάποιων να δίνει σε άλλους τροφή. Και εδω καπου, δημιουργείται το δίλημμα: "εγω σε ποια κατηγορια ανήκω; "
Επαναπροσδιορισμός. Προσωπικότητας. 
Γινεται; 

Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2016

Ερωτική εξομολόγηση σε έναν τοίχο...

Ποτέ δεν κατάλαβα αυτό το κρυφτό που παίζω με τον εαυτό μου χρόνια τώρα... Να γίνομαι θυσία για τους ανθρώπους που αγαπώ, να κάθομαι να ακούω με τις ώρες κάθε λογής πρόβλημα τους, να τα αναλύω, να ψάχνω για λύσεις, να συμβουλεύω... Μαζί μου, γιατί να μην μπορώ να το κάνω αυτό; Κοίτα ρε παιδί μου τον εαυτό σου στον καθρέφτη και μίλα! Ξάπλωσε στο κρεβάτι, κοίτα το ταβάνι και μί-λα! Μπες στο μπάνιο, άσε το νερό να τρέξει πάνω στο σώμα σου και επιτέλους κάνε αυτήν τη συζήτηση με ΣΕΝΑ!

"Ο μεγαλύτερος εχθρός μας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός" μεγάλη αλήθεια... Έχουν ξεχειλίσει τα θέλω και τα συναισθήματα και έχουν κατασπαράξει κάθε "πρέπει" του κορμιού και του μυαλού. Φόβος ή λύτρωση; Δε μαζεύονται...Φοβάμαι... Φοβάμαι, γιατί χάνω τον έλεγχο και εγώ δεν είμαι έτσι... Εγώ πάντα έχω τον έλεγχο... Μόνο τότε νιώθω ασφαλής. Πρωτόγνωρα συναισθήματα... Η ανασφάλεια του νέου με έχει κυριεύσει. Οι τόσες ταχυπαλμίες δεν συνηθίζονται... Και πως να το παλέψω που όλα μέσα μου, μου πάνε κόντρα; Αντίσταση στη λογική. Εισβολή απο την καρδιά και άντε τώρα να πάρω τον έλεγχο ξανά. Όσο πιο πολύ καταπιέζεις τα θέλω σου και όσο εθελοτυφλείς, τόσο πιο έντονα γυρνούν μετά όλα! ΜΠΑΜ και κάτω! Επανάσταση...

Το δικό μου απωθημένο...

Το δικό μου απωθημένο δεν έχει στόμα, μα έχει φωνή. Μια κραυγή που σου φωνάζει γύρισε. Το δικό μου απωθημένο δεν έχει μάτια, μα κρ...