Σάββατο 28 Οκτωβρίου 2017

Η δική μου Πιτσού...

Όταν έφευγα για σπουδές μου ευχήθηκε να βρω έναν Καλαμαρά και να μείνω Ελλάδα. Ήξερε πως η Κύπρος δε με χωράει. 
Στις εγκυμοσύνες μου, μου ευχήθηκε να έχω τις γέννες της και με δυο πόνους να γεννήσω. 
Κάθε φορά που ήθελα κάτι, αμέσως έτρεχε να μου ευχηθεί πρώτη. 
Και κάθε φορά έπιαναν οι ευχές της.

Το δικό μου απωθημένο...

Το δικό μου απωθημένο δεν έχει στόμα, μα έχει φωνή. Μια κραυγή που σου φωνάζει γύρισε. Το δικό μου απωθημένο δεν έχει μάτια, μα κρ...