Λούσου ρε άνθρωπε με αγάπη!

• Πρόσεχε πως μιλάς θα σε παρεξηγήσουν.
• Σβήσε το στάτους που μόλις ανέβασες, χαλάει την εικόνα σου. 
• Mη μιλάς σε όλο τον κόσμο.
• Μην είσαι τόσο εκδηλωτική.
• Κράτα τα όνειρα σου για σένα. Ο κόσμος είναι κακός.
• Οι άνθρωποι ζηλεύουν, θέλουν να σε δουν να αποτυγχάνεις.
• Γιατί μίλησες στον τάδε; Ξέρεις τι θα πει μετά στον άλλον τάδε; 

Μπορώ να συνεχίσω με πολλά ακόμη, αλλά θα επιλέξω να βάλω μια τελεία, εδώ. 

Πόσοι από εσάς έχετε ακούσει τα παραπάνω;


Εγώ τα ακούω χρόνια ολόκληρα. Και από τι φαίνεται είμαι ανεπίδεκτη μαθήσεως!!! Έχω πληγωθεί πολλές φορές από ανθρώπους που αγαπούσα και εκτιμούσα. Είχα και εγώ φίλες, κυρίως, που με πρόδωσαν, πλήγωσαν, κορόιδεψαν και όλα τα υπόλοιπα ωραία που συντροφεύουν αυτές τις πράξεις. Ομολογώ, πως για καιρό είχα την τάση να εξαφανίζω αυτούς τους ανθρώπους από την ζωή μου λες και έτσι θα εξαφάνιζα και όλα αυτά τα συναισθήματα που κουβαλούσα. Το θυμό, την στεναχώρια και την απογοήτευση. Το «εξαφανίζω», μπορεί να χρησιμοποιηθεί και μεταφορικά. Καθότι με αρκετά από αυτά τα άτομα, ήμασταν στον ίδιο χώρο, μα ως δια μαγείας εγώ δεν τα έβλεπα. Δεν το έκανα σκόπιμα. Έτσι μου έβγαινε. Έτσι με «προφύλασσα». Μεγαλώνοντας, αυτό πέρασε. Καλώς ή κακώς. Δεν έχω να ντρέπομαι για κάτι που έκανα. Έχω αποδεχτεί και τα λάθη μου και εμένα. Όσες φορές ένιωσα ότι έφταιξα ζήτησα και συγνώμη. Οι λέξεις και οι πράξεις ποτέ δεν με τρόμαξαν. Και το ευχαριστώ και το παρακαλώ υπάρχουν για να τα χρησιμοποιούμε. 

Που θέλω να καταλήξω;  

Πως παρότι τα χρόνια περνούν και συνεχίζω να ακούω από διάφορους τις φράσεις που σας έλεγα, επιμένω να είμαι καλοπροαίρετη με τους ανθρώπους. Και ας την πλήρωσα και ας την ξαναπληρώσω στο μέλλον. Δεν με πειράζει. 

Εσύ αν θες να με κοροϊδέψεις κάντο. Σκοπός δικός μου σε μια συναναστροφή δεν είναι αυτός.  

Αν πάλι υπάρχει κακία ας είναι. Αγάπη θέλω να μοιράζω και από δαύτην, θα ‘θελα να λαμβάνω. Όσοι δεν μπορούν να δώσουν, κρίμα. Όχι για μένα, κουβαλώ μπόλικη. Για τους ίδιους. 

Οι καλές προθέσεις, αυτές που γίνονται από καρδιάς, χωρίς περιορισμούς, δεν χρειάζονται δικαιολογίες. Και αυτές με αφορούν. Επομένως, ας φωνάζετε όσο θέλετε και ας είστε καχύποπτοι στη δικιά σας ζωή. Αν αντέχετε να ζείτε κάτω από το φόβο και την αμφισβήτηση, με γεια σας και χαρά σας. 

Αγαπημένοι, εγώ αδυνατώ να το κάνω αυτό.Μεγάλωσα σε ένα σπίτι γεμάτο κόσμο. Κάθε λογής κόσμο. Δεν γινόταν διαχωρισμός, αυτός είναι πλούσιος, ο άλλος φτωχός, ο παραδίπλα βλάκας και ο παράλλος ηλίθιος. Ήταν όλοι άνθρωποι. Που καθόντουσαν στο τραπέζι της γιαγιάς, ή της μαμάς και έτρωγαν μαζί μας. Και αν έμαθα κάτι από όλο αυτό είναι πως ο κάθε άνθρωπος έχει να σου μάθει κάτι.   

Η αλήθεια είναι πως μεγαλώνοντας μπήκα σε διαδικασία κατηγοριοποίησης ανθρώπων, είναι κι αυτό ένα ελάττωμα της ενηλικίωσης. Το έκανα όμως για να επιλέξω ποιους θα έχω δίπλα  μου. Στην καθημερινότητα μου. Χωρίς όμως, αυτή η πράξη να αποκλείει ανθρώπους με τους οποίους θα συναναστρέφομαι. Μου αρέσει να συναναστρέφομαι ΜΕ ΟΛΟΥΣ. Και αν αυτό δεν αρέσει σε κάποιους έχουν δυο επιλογές. Να με αγαπήσουν ως είμαι ή να με απομακρύνουν.  

Πραγματικά, θεωρώ πως σε αυτό τον κόσμο χωράμε όλοι μας. Και μπορούμε όλοι μας να προχωρήσουμε, ο καθένας στον τομέα που θέλει και επιθυμεί. Η επιτυχία του ενός δεν προϋποθέτει τον μηδενισμό του άλλου. Όλοι οι καλοί χωράνε. Παντού. Κι ας λες πως είναι ο κόσμος άσχημος και σκοτεινός. Με φώς θα τον λούζω και θα προχωρώ. 

Βάλε ρε άνθρωπε μέσα σου αγάπη, μπας και ξεστραβωθείς και μάθεις να ζεις λουσμένος από δαύτην.