Σκόρπιες σκέψεις

Κανε ενα βήμα να κανω εγω το επόμενο... Αυτο δεν λέει ενα αγαπημένο τραγούδι; πόσο σημαντικό ειναι να έχουμε αυτόν τον έναν άνθρωπο πάνω στον οποίο μπορούμε να βασιστουμε όταν έχουμε τις μαύρες μας, όταν θελουμε να μοιραστούμε την χαρά μας... Αυτο τελικά πηγάζει απο τις δικές μας προσωπικές ανασφάλειες; απο που κι ως που όταν μοιραζεσαι λέει τον πόνο σου δεν είναι επώδυνος;πως γίνετε όταν χαιρετε κάποιος με την χαρα σου τότε αυτομάτως αυτή να διπλασιαζετε;

πολλές οι απορίες σήμερα και ανάθεμα αν μπορώ να τις λύσω κιόλας....η έστω να τις ξετυλιξω και να δω αν καταλήγουν καπου. Νιώθω απλά την ανάγκη να τις μοιραστώ... Ναι γιατί βλέπεις εγω ακόμα να βρω τον δικό μου αγαπημένο άνθρωπο για να μοιραζομαι τα πάντα όλα. γουστάρω να τα περνώ ολα με μενα! Μαζοχισμος λέγεται μην το ψάχνεις. Φοβάμαι βλέπεις πως αν μοιραστώ το πόνο μου θα πολλαπλασιαστεί εφόσον θα έχω διάφορους εθελοντές/ παρηγορητες και δεν θα με αφήνουν να το ξεχάσω... Απο την άλλη αν μοιραστώ τη χαρα μου φοβάμαι πως έτσι θα μου την κλέψουν οι άλλοι...Και δεν θέλω την θελω όλη δική μου...μόνο δική μου...

Να πλαθεις ενα κόσμο ψεύτικο και να ζεις μέσα σε αυτόν μόνος σου...τι νόημα έχει; η τελικά το νόημα εκει μεσα καπου ειναι κρυμμένο; πόσα χρόνια να το ψάχνω ακόμα; ερωτήσεις που χω και εγω βραδιατικα...