Σάββατο 17 Μαρτίου 2012

Το "Πειρατικό"...

Τι πιο ωραίο απο το να βρίσκεις ανθρώπους που να σε δέχονται με μια μεγάλη αγκαλιά και ένα ζεστό κι αληθινό χαμόγελο... Χωρίς δήθεν, χωρίς καθωπρεπισμούς... Απλά κι αληθινά...

Νιώθω χαρούμενη, γιατί μέσα απο ένα εργαλείο που βρίζουν πολλοί κατάφερα να γνωρίσω αξιόλογους ανθρώπους. Τελικά κι αυτό το μαραφέτι, το ιντερνετ ή αν προτιμάς το φέις μπορεί να σε πάει μπροστά ή πίσω... Αναλόγως πως θα του φερθείς...

Εμένα με ανέβασε " ψηλά" δίπλα σε αξιολάτρευτα πλάσματα, που δεν ξέρω αν θα είχα την ευκαιρία να γνωρίσω διαφορετικά. Με κάποιους έγινα φίλη, με άλλους συνεργάτες και με άλλους τολμώ να πω οικογένεια. Είναι απίστευτο να τους συναντάς και να νιώθεις τόσο οικεία μαζί τους, λες και γνωρίζεστε χρόνια...

Προς όλους εσάς λοιπόν που με αγκαλιάσετε ένα τεράστιο ευχαριστώ και μια ακόμα πιο τεράστια αγκαλιά που σας χωράει όλους έναν προς έναν...

Νιώθω ευλογημένη που συναντήθηκαν οι δρόμοι μας. Θα είμαι δίπλα σας για όλα όσα θα ρθουν!

Την αγάπη μου...

2 σχόλια:

  1. Καλημέρα Μαρίνα!! Ακριβώς έτσι είναι, αρκεί να ξέρουμε να ξεχωρίσουμε, να διακρίνουμε, να αναλύσουμε!! Ας γίνουμε λοιπόν πειρατές του ονείρου όπως πολύ συχνά λέμε στο "πλοίο" μας!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μαρίνα μου συμφωνώ απόλυτα. Ο χειρισμός του facebook είναι καθάρα υπόθεση προσωπική. Πιστεύω οτι χρειάζεται μεγάλη προσοχή και ικανότητα να κρίνεις τα πράγματα. Νιώθω τυχερή που γνώρισα πολλές όμορφες ψυχές. Νιώθω τυχερή που γνώρισα και εσένα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Το δικό μου απωθημένο...

Το δικό μου απωθημένο δεν έχει στόμα, μα έχει φωνή. Μια κραυγή που σου φωνάζει γύρισε. Το δικό μου απωθημένο δεν έχει μάτια, μα κρ...