Αν δεν υπήρχαν τα όχι, δεν θα είχαν νόημα τα ναι... Αν δεν υπήρχαν οι απογοητεύσεις δεν θα είχαν νόημα οι χαρές... τόσο απλό στα λόγια... τόσο δύσκολο στην πράξη... δύσκολο όμως γιατί; επειδή συνηθίζουμε να αντιστεκόμαστε σε κάθε αρνητικό συναίσθημα...σε κάθε αρνητική λέξη!
Κι όμως... αν σταματούσαν όλοι στο πρώτο όχι... στην πρώτη απογοήτευση τότε σίγουρα θα μέναμε στάσιμοι... και σαν άνθρωποι και σαν κοινωνία. Παρόλα αυτά όμως επιμένουμε να του αντιστεκόμαστε... ξερό κεφάλι... τίποτα δεν μαθαίνουμε απο την ιστορία... προτιμούμε να πέφτουμε στα πατώματα και έπειτα να ψάχνουμε παρηγοριά... πιο εύκολη η άρνηση απο την αποδοχή. Βλέπεις η αποδοχή επιτρέπει στον πόνο και στην θλίψη να μας επισκεφτούν για λίγο και εμείς δεν θέλουμε... προτιμούμε να τα αποφεύγουμε κι αυτά... δεν είναι "ωραία" συναισθήματα.
Και τώρα ρωτώ εγώ: απο πότε τα συναισθήματα υπάγονται σε κατηγορίες; Και ποιος είπε οτι μπορούμε να βιώνουμε μόνο τα "καλά" συναισθήματα; Κάθε συναίσθημα οφείλουμε να το τιμήσουμε, να το σεβαστούμε, να το αποδεχτούμε και να το υποδεχτούμε. Γιατί όταν γίνει η αποδοχή και του επιτρέψουμε να διαρεύσσει σε κάθε κύτταρο του οργανισμού μας τότε θα το αποβάλλουμε κιόλας... ειδάλλως φίλοι μου αγαπημένοι, με την άρνηση θα το αφήσουμε να μας τρώει λίγο λίγο μέχρι να μην έχουμε να δώσουμε κάτι άλλο... και οι επιπτώσεις θα ναι σίγουρα χειρότερες...
Κλάψε, φώναξε, σταναχωρήσου, θύμωσε... ελεύθερα... ζήσε το και έπειτα κλείδωσε το σε ένα μικρό μπαούλο ελπίζοντας την επόμενη φορά να έρθει με λιγότερη ορμή... και έπειτα... έπειτα περίμενε την επόμενη μέρα, την επόμενη ευκαιρία, την επόμενη χαρά που θα επισκιάσει όλον αυτόν τον αρνητισμό. Γιατί μια είναι η αλήθεια... οι καλοί πάντα προχωρούν μπροστά... και η πίστη πάντα τους δικαιώνει... το μόνο που μένει είναι ΕΣΥ πρώτος να αποδεχτείς και να αναγνωρίσεις εσένα και την αξία σου... όλα τα υπόλοιπα είναι απλά θέμα χρόνου...
Ζήσε για να φτιάξεις λοιπόν εκείνες τις κατάλληλες συνθήκες που θα σε βοηθήσουν να διαπρέψεις... γιατί μπορείς... και δεν είσαι μόνος... τα καλύτερα είναι μπροστά και περιμένουν να τα ζήσεις... και εσύ και εγώ και όλοι μας... Μην ξεχνάς ποτέ οτι πίσω απο τα σύννεφα ΠΑΝΤΑ κρύβεται ο ήλιος...
Κι όμως... αν σταματούσαν όλοι στο πρώτο όχι... στην πρώτη απογοήτευση τότε σίγουρα θα μέναμε στάσιμοι... και σαν άνθρωποι και σαν κοινωνία. Παρόλα αυτά όμως επιμένουμε να του αντιστεκόμαστε... ξερό κεφάλι... τίποτα δεν μαθαίνουμε απο την ιστορία... προτιμούμε να πέφτουμε στα πατώματα και έπειτα να ψάχνουμε παρηγοριά... πιο εύκολη η άρνηση απο την αποδοχή. Βλέπεις η αποδοχή επιτρέπει στον πόνο και στην θλίψη να μας επισκεφτούν για λίγο και εμείς δεν θέλουμε... προτιμούμε να τα αποφεύγουμε κι αυτά... δεν είναι "ωραία" συναισθήματα.
Και τώρα ρωτώ εγώ: απο πότε τα συναισθήματα υπάγονται σε κατηγορίες; Και ποιος είπε οτι μπορούμε να βιώνουμε μόνο τα "καλά" συναισθήματα; Κάθε συναίσθημα οφείλουμε να το τιμήσουμε, να το σεβαστούμε, να το αποδεχτούμε και να το υποδεχτούμε. Γιατί όταν γίνει η αποδοχή και του επιτρέψουμε να διαρεύσσει σε κάθε κύτταρο του οργανισμού μας τότε θα το αποβάλλουμε κιόλας... ειδάλλως φίλοι μου αγαπημένοι, με την άρνηση θα το αφήσουμε να μας τρώει λίγο λίγο μέχρι να μην έχουμε να δώσουμε κάτι άλλο... και οι επιπτώσεις θα ναι σίγουρα χειρότερες...Κλάψε, φώναξε, σταναχωρήσου, θύμωσε... ελεύθερα... ζήσε το και έπειτα κλείδωσε το σε ένα μικρό μπαούλο ελπίζοντας την επόμενη φορά να έρθει με λιγότερη ορμή... και έπειτα... έπειτα περίμενε την επόμενη μέρα, την επόμενη ευκαιρία, την επόμενη χαρά που θα επισκιάσει όλον αυτόν τον αρνητισμό. Γιατί μια είναι η αλήθεια... οι καλοί πάντα προχωρούν μπροστά... και η πίστη πάντα τους δικαιώνει... το μόνο που μένει είναι ΕΣΥ πρώτος να αποδεχτείς και να αναγνωρίσεις εσένα και την αξία σου... όλα τα υπόλοιπα είναι απλά θέμα χρόνου...
Ζήσε για να φτιάξεις λοιπόν εκείνες τις κατάλληλες συνθήκες που θα σε βοηθήσουν να διαπρέψεις... γιατί μπορείς... και δεν είσαι μόνος... τα καλύτερα είναι μπροστά και περιμένουν να τα ζήσεις... και εσύ και εγώ και όλοι μας... Μην ξεχνάς ποτέ οτι πίσω απο τα σύννεφα ΠΑΝΤΑ κρύβεται ο ήλιος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου