Τετάρτη 11 Μαρτίου 2015

Εγώ το κρεβάτι και οι άλλοι...

Παντα το ήξερα οτι δεν ειμαι απο τα ατομα που θα τα χώσεις σε ενα σημείο και θα κάτσουν για πολυ! Ειναι ενα τόσο δα μικρο μου ελαττωμα! Ενα , γιατι εχω αλλα εκατό!!!
Με την ίωση που με ταλαιπωρεί αυτές τις μερες νιώθω οτι εχω χάσει μια βδομαδα απο τη ζωή μου χωρίς να χω πετύχει κατι!!! Και ποναει αυτό, πονάει πολυυυυ... Τσακώνομαι με το μαξιλάρι και το πάπλωμα για να κοιμηθώ, ώρες ολόκληρες! Πως να δάμασω τις σκεψεις μου και τα θελω μου κατω απο τα σεντόνια;
Απο την μια η μαμά Μαρίνα να θελει να κανει καμια δουλεια, να μαγειρέψει, να σιδερώσει... Και απο την άλλη αυτο το αλλο κομμάτι που του χει καρφωθεί μια ιδέα και ζητά απεγνωσμένα να την αποτυπώσει στο χαρτί! Αλλα που;! 
Σημερα το πηρα απόφαση θα γίνω καλα! Και έγινα τόσο καλα που σύρθηκα μεχρι τον καναπέ!! Κούραση! 
Πάλεψα λιγο με το στύλο και το χαρτί, χάζεψα το τίποτα στη τηλεόραση και εκανα μια βόλτα στις γειτονιές του φατσοβιβλίου! Ανακάλυψα παλιές φωτογραφίες, παλιούς φίλους, νέους, διαβασα βλακείες, εξυπνάδες,αστεία και σοβαρά! Μα και παλι... Νιωθω ενα κενό! Λες να ναι το στομάχι μου που πεινάει;!
Πόσες μερες ακομα για να γίνω τελείως καλα; 
Ξερω καθολου δεν σας ενδιαφέρει αυτο το ποστ αλλα που να πω τον πόνο μου και εγω; Στις κόρες μου που δεν μπορούν να δεχτούν το γεγονός οτι με το παιχνίδι θα μου περασει η αρρώστια;!
Χμ... Ηδη έγραψα αρκετα αρα ειμαι καλύτερα; Το παλευω να με πείσω... Ας ελπίσω οτι αυριο θα τα καταφέρω κιολας...
Καληνύχτα κόσμε... Ας φωνάξουμε ολοι μαζι την άνοιξη μπας και μας κανει τη χάρη να ερθει!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το δικό μου απωθημένο...

Το δικό μου απωθημένο δεν έχει στόμα, μα έχει φωνή. Μια κραυγή που σου φωνάζει γύρισε. Το δικό μου απωθημένο δεν έχει μάτια, μα κρ...